 |
| जीवन शाक्य |
केहि मुक्त्तकहरु
कुकूरका छाउराहरुलाई
म्वाई खांदै
मान्छेले मान्छेलाई
घृणा गरेको देख्दा
मलाई लाग्छ उ पनि
मान्छेको रुपमा
ककूरको माउ हुनुपर्छ
।
मलाई मेरो जिन्दगिले
रखेल बनाएकोछ ।
न त गोप्य भएकोछु न
त खुलस्त नै छु ।
के हुन्छ कुन्नी
न तरल भयो न सरल भयो कहानी,
केवल कठोर भयो
जिन्दगीको कहानी ।
मुक्तक लेख्दा
गद्य कबिता बन्छ,
गजल लेख्दा ,
छन्द नभएको काव्य बन्छ ।
के हुन्छ कुन्नी
बांध फुटेको बाढी जस्तै हुन्छ ।
सम्म्हार गर्न नसकेको
दाह्री जस्तै पो हुन्छ ।
मेरा
आफन्तहरु
नत
हिजो घनिष्ट थिए
न आज छन
किन
कि हिजो पनि निर्धन आज पनि निर्धन छु ।
नेपाल भाषा
जिं
मिखां मखंसां
छ
बांलाम्ह मयजू खः धका स्यू
छ
वय्वले पाईजू ञा थें पला ञा ।
छ
सत्तिक् वय्वले मङ्ग मङ्ग वास वः
थो
संसार साफहे बाँलाहं
छ
मय्जू दया खै
मखुसा
गज्यागु खः बाँला धैगु ।
No comments:
Post a Comment